نیازهای فرزندان طلاق و جدایی
طلاق چنان دردناک و سخت می باشد که والدین پاسخگویی به فرزندان‌شان را در شرایطی که خودشان نیاز به توجه بیشتری دارند دشوار می یابند. در سازگاری با بچه های طلاق ایتدا باید والدین یاد بگیرند که احساسات خود و شرایط جدید را مدیریت کنند.
طلاق یک رویداد منحصر به فرد نیست بلکه فرایندی می باشد که جنبه های مختلف آن در مرور زمان آشکار می شود که می تواند سال‌ها طول بکشد. همراه با تغییراتی که پیش می آید نمی توان یک روزه برخورد کرد و سازگاری یافتن اعضای خانواده به زمان نیاز دارد. در جدایی و طلاق شما ممکن است احساسات خشم، انزوا، اضطراب، سرخوشی، افسردگی، گناه، از دست دادن کنترل، ترس، بی کفایتی و ناامنی را تجربه کنید.
ممکن است به خود در برخورد با نیازهای فرزندانتان تردید نمائید، زیرا همزمان با نیازهای خودتان هم مواجه هستید. بعضی مواقع والدین فکر می کنند که در مورد بچه هایشان کوتاهی کرده اند و در مورد ارزشمندی و کفایت خود شک کنند. که این ها بخش طبیعی از جریان جدایی و طلاق محسوب می شود.
چالش های جدید
فرایند طلاق یکی از دشوارترین تجربیات در زندگی بزرگسالی است، هم از نظر اجتماعی، هم از نظر عاطفی هم از نظر مالی. بیشتر والدین برای همه چالش‌هایی که ممکن است با آن روبرو شوند آمادگی کافی ندارند. بعضی از این چالش‌ها :
- تغیر محل سکونت، مدسه و همسایه ها که حس بی ثباتی و از دست دادن روابط حمایتی می شود.
- تغییرات اقتصادی: دو خانواده از یک خانواده بیشتر خرج دارد و به همین دلیل والدین با یک بحران مالی روبرو می شوند.
- دشواری در تمرکز با شغلتان یا اینکه ممکن است خود را غرق در کارتان کنید مخصوصا اگر قرار باشد با بچه هایتان زندگی نکنید.
- اگر نقش بسزایی در مراقبت از فرزندانتان داشته باشید، مسولیت‌های شما هم افزایش می یابد به طوری که در طول روز به اندازه کافی وقت ندارید به بچه هایتان باشید یا حتی به خود رسیدگی کنید.
با وجود این همه فشار مربوط به طلاق، والدین تحت فشار بیشتری هستند. باید برای رسیدگی به نیازهای خودتان وقتی را در نظر بگیرید از جمله کارهای ذوقی، فعالیت جسمی یا استراحت. بعضی مواقع اجازه دهید که برای چند دقیقه هم که شده از انجام دادن فاصله بگیرید و فقط ” باشید”. این امر کمک می کند که تا تعادل خود را بازیابید. این به به شما چشم انداز بهتری خواهد بخشید و کمک تان خواهدکرد که بر فشارهای روزمره کار، بچه ها وجدایی یا طلاق قرار بگیرید.
پیشنهاد می شود فعالیت‌های زیر را برای خود برنامه ریزی کنید:
- پیاده روی کنید.
- به کلاس موسیقی بروید.
- به طبیعت بروید و عکاسی کنید.
- کمک به خودتان ، کمک به کودکان شماست.
- کمک به بچه ها در هر سنی که باشند.
- طلاق از نگاه کودکان کوچکتر: بچه ها صرف نظر از سن شان توانایی محدودی برای فهمیدن آنچه که در جریان طلاق روی می دهد، آنچه را که احساس می کنند و سوالاتی که در این زمینه برایشان پیش می آید دارند، کودکان کوچکتر از نگاه خودشان مسائل طلاق را می بینند یعنی خودشان را علت رویدادها می دانند. به همین دلیل به خاطر جدای و طلاق والدین‌شان خوشان را سرزنش می کنند و مدام تصور می کند والدین‌شان از پیش آنان می روند و هرگز باز نخواهند گشت .
- نونهالان و نوجوانان: بچه ها در این گروه سنی توانایی رو به رشدی برای فهم مسائل دارند و در همین حین دارند برای خود کسی می شوند. نوجوانان گرایش دارند والدین‌شان را مسئول طلاق بدانند. و در برابر طلاق والدین‌شان با خشم واکنش نشان می دهند.
- گفتگو با بچه هایتان در مورد جدایی و طلاق غالبا سخت ترین و عاطفی ترین قدم آینده است ولی نحوه انجام آن می تواند بر سطح اعتماد بچه ها به آینده تاثیر بگذارد. گفتن این موضوع که در شرف جدا شدن هستید با واکنش‌هایی از سوی بچه هایتان روبرو می شوید که می تواند غم، سردرگمی، استرس و اضطراب و گناه و شوکه شدن متغیر باشد. حتما بایستی در این مورد برای بچه ها وقت بگذارید و در مکان مناسب و موقعیت مناسب مسئله را بهتر است یکی از والدین بیان کنند. با ید جای را انتخاب کنید که بچه ها در آن جا احساس راحتی کنند .
- باید از یک گفتگوی کوتاه و مفید شروع کنید، اگر شرایط مناسب و مطلوب بود هردو حضور داشته باشید و به آنها اطمینان دهید که ترک‌شان نمی کنید و در آینده با هم همکاری خواهید کرد.
از صبر کردن تا آخرین لحظه خودداری کنید. به طور کلی بیان کنید برای بچه ها چرا طلاق روی داده است و این جمله را هم بگویید مشکلی است مربوط به بزرگسالی است. و ما نتوانستیم راهی برای حل مشکل و اشتباه کردیم و متاسفیم که باعث رنج و درد شما شده ایم .
- از همه مهمتر در مورد هر انچه که می خواهید بگویید صادق باشید و حتما این پیام‌ها را به بچه ها انتقال دهید:
- جدایی مشکل بزرگترهاست شما نباید خود را مقصر بدانید. این مشکل ماست و ما آن را حل خواهیم کرد.
- میدانیم که انصاف نیست این مشکل باعث رنج و ناراحتی شما شود ما هم می خواهیم اوضاع عوض شود ولی نمی شود. و همه باید برای تغییرات در خانواده مان سعی کنیم.
- ما دیگر با هم زندگی نمی کنیم ولی هر دوی ما شما را دوست داریم و فرقی نمی کند که شما با چه کسی زندگی می کنید.
- شما همیشه بخشی از یک خانواده خواهید بود.
- ما دوست داریم احساسات خود را با ما در میان بگذارید و بگویید به چه چیزی فکر می کنید.
- باید به بچه ها فرصت دهید تا احساسات و افکار و سوالات‌شان را با شما در میان بگذارند.
برقراری ارتباط موثر با بچه ها، نونهالان ونوجوانان: به این معنا می باشد که چگونه احساس امنیت و اعتماد را در آنها به وجود آورید و آنها را مطمئن سازید که نیازهایشان مورد توجه شما قرار خواهد گرفت.
والد بودن همیشگی است: ایجاد یک رابطه همکارانه بین والدین باید وجود داشته باشد درست است که به عنوان زوج از هم جدا شده اید، اگرچه دشو.ار است ولی بسیار پراهمیت می باشد. با داشتن فرزند، طلاق ازدواج را به پایان می دهد ولی خانواده را نه.
در برابر کشمکش‌های والدین از بچه ها محافظت کنید.
به کودکان اجازه دهید با هر دو والدین رابطه داشته باشند.
یه رابطه همکارانه بین والدین ایجاد نمایید: برای کودکان‌تان شرایط مناسب جهت پرورش، امنیت و ثبات فراهم سازید، کارکردن با یکدیگر به عنوان والدین به این معناست که در مسولیت مراقبت از کودکان با هم مشارکت می کنید و بر تصمیم گیری‌هایی که بر سلامت، آموزش و رفاه آنها تاثیر می گذارد راهی را پیدا کنید، اگر نمی توانید رابطه محترمانه ای با والد دیگر داشته باشید رابطه خود را به دوقسمت تقسیم کنید یک رابطه زناشویی که باعث خشم، غم و رنج شده است و دگر رابطه ی والدین است که تداوم خواهد داشت. اگر این رابطه موثر باشد به نفع همه به ویژه بچه ها می باشد.
به اختلاف نظرهای یکدیگر احترام بگذارید.
تاکیدتان بر روی بچه ها باشد نه آنچه که والد دیگر در رابطه زناشویی انجام داده است یا می دهد.
از پیش داوری ها بپرهیزید.
به توافق‌ها و قو‌ل‌های خود عمل کنید (پرداخت به موقع نفقه، تحویل و بازگرداندن به موقع بچه ها).
الهام شهریاری
