خصوصیات شخصیتی دانش آموزان با مادران شاغل و غیرشاغل

شخصیت انسان از ابتدای تولد تا خاتمه عمر در حالت کامل است، گرچه پایه های اصلی شخصیت انسان در سنین کودکی پی ریزی می‌شود وشخص، خصوصیاتی همچون رنگ پوست، شکل استخوان بندی و غیره را از والدین به ارث می‌برد، اما عوامل محیطی و اجتماعی هم در شکل گیری و تکامل شخصیت تاثیر به سزایی دارند. 

خانواده و والدین پایه گذار شخصیت، ارزش ها و معیارهای افراد است و نقش مهمی در تعیین سرنوشت، سبک و خط مشی آینده آن ها دارد، به همین دلیل هرگونه تغییری که در فرآیند خانواده پدید آید ممکن است تاثیر مخربی در روحیه افراد به جا بگذارد و موجبات انحراف او را از قوانین و مقررات پسندیده ی جامعه فراهم آورد. یکی از موضوعاتی که ممکن است فرآیند خانواده را تحت تاثیر قرار دهد، مساله اشتغال مادران است.

بحث درباره ی اثر اشتغال مادر بر فرزندان با اختلاف نظرهای بسیاری همراه است. دیدگاه های مخالف و موافق بسیاری در این باره مطرح شده و با گذشت زمان، نظرات از پژوهش های جدید اثر پذیرفته اند. برخی عقیده دارند اشتغال مادر تاثیر مثبتی بر تربیت فرزندان و قشر زنان جامعه به همراه دارد و حس اعتماد به نفس، استقلال و قدرت تصمیم گیری را در آن‌ها تقویت می کند و سبب روحیه مثبت و سازنده تر و انگیزش بیشتر در آن ها می شود.

هافمن معتقد است فرزندان مادران شاغل در مقایسه با فرزندان مادران خانه دار، اغلب از سازگاری شخصیتی و اجتماعی بهتری بهره مند هستند. گرشاو معتقد است فرزندان مادران شاغل نگرش کلیشه ای جنسی کمتری دارند، اهداف بالاتری برای خود متصور هستند و کنترل بیشتری بر محیط دارند. رینولدز و همکاران معتقد هستند اشتغال مادر سبب می‌شود مادران قادر به ارائه خدمات بیشتری برای فرزندان خود به ویژه در زمینه مراقبت های بهداشتی، تغذیه و
فرصت های آموزشی داشته باشند.

اسورت منت دریافت فرزندان مادران شاغل نمرات هوش بالاتر و پیشرفت تحصیلی بیشتری در دبیرستان دارند و احساس فشار روانی کمتری می کنند، او معتقد بود نحوه ارتباط صحیح مادران شاغل با فرزندانشان در سنین نوجوانی باعث ایجاد پیوند نزدیک بین آن‌ها می شود که ارتباط والد-فرزند را به ویژه در مقطع دبیرستان و سال های پس از آن آسان تر می کند و این توجه و ارزش های اخلاقی که نوجوانان در این سنین دریافت می کنند و به آنها در راه تشخیص جهت صحیح در سنین بزرگسالی کمک می کند.

همچنین داکتوریچاردز در پژوهشی نشان دادند شدت نیازهای شهرت و شناخته شدن و جلب توجه در فرزندان مادران خانه دار به طور معناداری بیشتر از فرزندان مادران شاغل است.

هاستون و آرونسون معتقد هستند مدت زمانی که مادر با کودک سپری می کند، عامل تعیین کننده برای ایجاد روابط قوی مادر-کودک نیست، بلکه مساله مهم در این زمینه کیفیت این تعامل است. آن ها معتقد هستند مادران شاغل با آن که کار می کنند بیش از آنچه انتظار می رود برای کودک شان وقت صرف می کنند، آن ها با کاستن از اوقات فراغت، فعالیت های شخصی، خواب و کارهای خانه وقت بیشتری را به فرزندان شان اختصاص می دهند. در همین راستا هندرسون معتقد است فرزندان مادران شاغل همیشه تحت الشعاع کارهای بیرون از خانه مادر قرار نمی گیرند و شاید مادران شاغل زمان بیشتری را برای گذراندن با فرزندان شان نسبت به زنان اختصاص دهند.

این درحالی است که پژوهشگران دیگر اعتقاد دارند اشتغال مادران در خارج از خانه سبب می شود فرزندان از تابش پرتو وجود مادر محروم شده و حیات عاطفی آن ها نامتعادل شود.آن ها معتقدند افزایش برنامه کاری زنان، اشتیاق و تمایل آنان به فعالیت های شغلی سبب می شود تا شادابی و انرژی خود را که بایستی به زندگی خانوادگی اختصاص دهند، محدود سازند و در نتیجه کیفیت زندگی خانوادگی آن ها تحت تاثیر قرار گیرد.ا